"Na outra banda dixéronme
os vellos vanse convertendo en arbres
vellas tamén sen follas na cara do sol
agardando sen saber o que
mudos".

Álvaro Cunqueiro

mércores, 16 de marzo de 2011

A fin do mundo e un desapiadado país das marabillas

Debemos ser lexión quen, querendo pensar en Xapón, temos na mente os libros de Haruki Murakami. Provoca sentimento de culpa ocuparse neste intre dalgo tan fútil como a literatura. Os medios tamén xogan a ir abrindo os sete selos. Polos menos algúns queren ser orixinais, e vernizan o desastre nas páxinas de cultura.
A central da que tanto se fala chámase como a miña amiga (Noriko) Fukushima, compañeira de Manolo do Río. O mesmo día que a coñecín, hai xusto dous anos, fixémoslle a Murakami unha entrevista, que foi portada do suplemento Artes & Letras Galicia, do ABC:


Tivemos o pracer de conversar con el (e descubrir que non era tan seco como dicía a prensa) o día que lle entregaron en Santiago o San Clemente. Despois da entrevista, saboreando unha deliciosa torta de queixo, Noriko explicoume a etimoloxía do seu apelido: Fukushima significa en xaponés "Illa da fortuna".
Agora hai no Pacífico unha illa desafortunada. Hai dous anos este parecía ser un mundo sen fin, aínda que xa empezabamos a saber que todos os países das marabillas son, no máis profundo da súa alma, países desapiadados.





Ningún comentario:

Publicar un comentario

Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.